Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.
Dlaczego skład żywności medycznej jest tak skomplikowany?

Dlaczego skład żywności medycznej jest tak skomplikowany?

Kiedy spojrzymy na etykietę żywności medycznej bywa, że zastanawiamy się, dlaczego jej skład jest tak długi, a nazwy niektórych składników tak skomplikowane.

Po pierwsze, żywność medyczna bardzo często jest kompletna pod względem odżywczym. To powoduje, że lista składników jest długa, ponieważ taki preparat odżywczy musi zawierać w sobie wszystkie substancje odżywcze potrzebne nam do życia i to w odpowiednich proporcjach. Konieczne jest zatem dodanie źródeł białka, węglowodanów i tłuszczu. Do tego dochodzi cały szereg witamin i składników mineralnych. Warto pamiętać, że skład zwykłego jajka, które jest bliskie kompletności pod względem odżywczym rozpisany w podziale na poszczególne składniki również nie byłby najkrótszy.

Po drugie, skład żywności medycznej wydaje się skomplikowany ze względu na używane w nim nazewnictwo. Składniki mineralne, jak magnez czy potas kryją się pod takimi określeniami jak tlenek magnezu czy cytrynian potasu. Nie można zapisać ich prościej, ponieważ, zgodnie z wymogami przepisów prawa, producent zobowiązany jest do podania form chemicznych tych składników. Nazwy niektórych witamin, zwłaszcza z grupy B też mogą wydawać się obce, jak np. ryboflawina czy tiamina. Na szczęście, w tym przypadku nie jest konieczne podawanie ich dokładnych nazw, bo wtedy skład byłby jeszcze dłuższy.

Na koniec, żywność medyczna musi zawierać składniki, które umożliwią połączenie wszystkich elementów, a także zachowanie odpowiedniej struktury czy smaku, tak aby produkt był apetyczny i nadawał się do spożycia. Z pozoru może się to wydawać niepotrzebne, ale trudno wyobrazić sobie picie 2-3 razy dziennie produktu, który nie ma smaku, zapachu lub smakuje i pachnie bardzo źle. Doskonale wiemy, jak na co dzień ważna jest dla nas apetyczność żywności. Nie inaczej jest w przypadku tej medycznej.

Żywność specjalnego przeznaczenia medycznego. Stosować pod kontrolą lekarza. Resource 2.0, Resource 2.0+Fibre: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia. Resource Protein: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia i/lub w przypadku ryzyka niedożywienia, któremu może towarzyszyć zwiększone zapotrzebowanie na białko. Resource Diabet Plus: Do postępowania dietetycznego w przypadku niedożywienia lub ryzyka niedożywienia u pacjentów z zaburzeniami metabolizmu glukozy. Resource Instant Protein: Do postępowania dietetycznego u pacjentów w stanach niedożywienia lub w przypadku ryzyka niedożywienia, u których może występować zwiększone zapotrzebowanie na białko. Resource Refresh: Do postępowania dietetycznego u pacjentów onkologicznych z zaburzeniami zmysłu smaku związanymi z radioterapią lub chemioterapią, niedożywionych lub z ryzykiem niedożywienia. Impact Oral: Do postępowania dietetycznego w stanach niedożywienia lub ryzyku niedożywienia u pacjentów chirurgicznych w okresie okołooperacyjnym.